Хәтерлисең микән укытучым, Көләч йөзле шаян малайны. Хәйран калып торам: купме юллар, Күпме еллар аера араны. Ә шулайда, укытучыларым Сез уяткан изге тойгылар. КҮҢЕЛЕМӘ МӘҢГЕ җуелмаслык Исемегезне язып куйдылар. Өстен икән хәтер вакыттанда: Сез һаманда күңелем түрендә. Ишек ачылырда шат елмаеп Килеп керерсез күк бүгендә. Чиксез, серле белем дөньясына Алып кердең тотып кулымнан. Биргән ачкычларың белән ачтым Йозакларын тормыш юлымда.